Ο Τζάνης

Πέρασα χρόνια μάταιας αναζήτησης κάποιας ανούσιας «γραφικότητας» ώσπου να καταλάβω ότι το Ηράκλειο, μπορεί να μην είναι Μανχάταν πλημμυρισμένο σε μελωδίες του Gershwin, ούτε ίσως Αλεξάνδρεια να ισορροπεί στην άχλη υδάτινων μενεξεδιών εκτάσεων, όμως διαθέτει έναν υπόγειο παλμό πολιτισμού, κατανοητό σε μυημένους που συναντώνται σε διαδρομές μοιραία κοινές. Είναι άνθρωποι κοντινοί και εύκολοι, τρυφεροί και ευάλωτοι, μπερδεμένοι αξεδιάλυτα σε επιλογές αλλοπρόσαλλες, σε φαντασιώσεις ισόβια επώδυνες. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανεμπόδιστοι, υφίστανται ουδέτερα τη σύμβαση της κοινωνικότητας προσπαθώντας να υπάρξουν δίπλα μας στην καθημερινή επικίνδυνη προσεδάφιση, σχεδόν «κανονικοί» κι όμως καταδικασμένοι ανέγκλητα να διαφέρουν.

Χαμογελώ λοιπόν στον Τζάνη (συμπλωτήρα εξάλλου στη «Μεσόγειο» όπως λέει και ο κύριος Μενέλαος) που τον βλέπω να ζωγραφίζει αλλεπάλληλα ονειρικά αυτοκίνητα, συνθέτοντας έναν ιστό προσωπικών αναμνήσεων της γενέθλιας Πόλης, τόσο διαφορετικής  και ευκίνητης, με νόμους καλοσυνάτα παραβιάσιμους, με κατοίκους ευγενείς και οικείους. Υποκύπτει  - θέλει δε θέλει – στο βάρος των ίδιων συνειρμών ολόκληρης της γενιάς μας, που ανδρώθηκε στο άκτιστο μεταπολεμικό Ηράκλειο και το είδε να μεταμορφώνεται εκρηκτικά με τον μίζερο τρόπο της Ελληνικής ανάπτυξης, αφήνοντας μας έκθετους να αναζητούμε συνθήματα αναγνώρισης, κώδικες συνεννόησης ανεξίτηλους, μιας απελπισμένης ελάχιστης συσπείρωσης πριν έρθουν τα DATSUN και μας πιάσουνε νύκτωρ…

Έλα τώρα Τζάνη, σε καταλάβαμε, για μας «πυροσβεστείο» πάντα θα σημαίνει το σπίτι κάτω από το γήπεδο του Εργοτέλη, με την καμπάνα κρεμασμένη στον τοίχο, τους πυροσβέστες με τις μυθικές περικεφαλαίες να λιάζονται βαριεστημένα και την γυαλιστερή «πυραγκλία» πανέτοιμη να τρέξει, με το κόκκινο φως να αναβοσβήνει και τη σειρήνα να ουρλιάζει ανυπόμονη, παρασύροντας μας να την κυνηγήσουμε σκασμένοι. Τα «βαποράκια μας» δεν πρόκειται να αρμενίσουν σε πέλαγα ούτε και θα ’ναι οι μεταφέροντες λάθρα «εμπόρευμα», μα θα μας παραπέμπουν έκθαμβους στην τεράστια αλάνα απέναντι στο Μουσείο, με εκείνα τα μυστηριώδη αρχικά ΚΟΜΜΕ ή ΜΟΜΑ γραμμένα πάνω στα πισσωμένα αλλόκοτα κίτρινα μηχανήματα οδοποιίας που ξεκουράζονται από την «αξιοποίηση» της ημέρας…

Νάχουν, άραγε, ψυχή τα τεράστια φτερά και τα αστραφτερά νίκελ των υπέροχων αμερικάνικων αυτοκινήτων που ζωγραφίζεις; Τα περιορίσαμε σε δεύτερους ρόλους υπομονετικών ταξί «δια γάμους, βαπτίσεις, εορτάς», μα τα ανακαλύψαμε μαγεμένοι αργότερα, πρωταγωνιστές σε ανελέητα κυνήγια καλών – κακών, ανάμεσα σε ουρανοξύστες και κρεμαστές γέφυρες. Αυτές οι «μπιούικ» που έρχονται ή φεύγουν, θα μας γνέφουν πάντοτε λάγνα – γνωριμίες γαρ της εφηβείας – μέσα από τις μισάνοιχτες πόρτες τους στα πίσω καθίσματα για συζητήσεις αδιέξοδες ολονύχτιες, με πρόσωπα που θα φωτίζονται φευγαλέα από τις περαστικές νταλίκες, στα highways για τα μακρινότατα Σαν Φραντζίσκο, και οι «καρνάβαλοί» μας δεν θα ‘ναι οι αποκριάτικες παράτες μα ευκίνητα μικρά φορτηγά, απομεινάρια του παγκοσμίου πολέμου, με φάτσα πλακουτσωτή και χαρούμενα μάτια – προβολείς, με παρμπρίζ να ανοίγει και καταπακτή στη στέγη για τον πολυβολητή των μαχών του Ελ Αλαμέιν…

Ναι, συμφωνώ μαζί σου, κι ας μην το ‘χουμε ποτέ συζητήσει. Αυτά τα παλαιωμένα μηχανήματα που στήνεις κάτω από ουρανούς χρυσίζοντες, δεν είναι «σύμβολα μίας βιομηχανικής κοινωνίας που αμφισβητείται» ούτε «κοινωνικά προτσές» ή «αναλύσεις της κρίσης στον καπιταλισμό» και άλλα μεγαλόστομα που μάθαμε, μα είναι ανδριάντες ηρώων στις πλατείες των αναμνήσεών μας, είναι φωτογραφίες των αντανακλαστικών συνειρμών μας, της γενιάς μας, είναι οι τρισδιάστατες ψευδαισθήσεις της νεότητας, είναι η επιστροφή από την καθημερινότητα, που κανείς μας δεν την περίμενε τόσο σπαραχτική…

Κ. Φανουράκης    




26 έργα (λάδι σπρέϊ παστέλ)  








------------------------------------------------------------------------


"Εμπρόσθιο",107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)


"Οπίσθιο", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)


"Πυρκαγιά"107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Πίσο μερος λεωφορίου", 00X00 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Μercedes Benz", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Πόρτα", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Πισσαδόρος", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Χρυσός ουρανός", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Πόλεμος", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Παράνομο ταξί", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Δονούμενο", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Ψύξη", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Καρνάβαλος", 55X75 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

Πόρτα"50X70 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)

"Ερωτικό", 107X47 cm, (Λάδι, μικτή τεχνική)


Τίτλοι έργον   απο την έκθεση GARAZE
(Λάδι, μικτή τεχνική)
1- Καρνάβαλος
2- Πισσαδόρος
3- Μercedes Benz
4- Διάλογος
5- Συγκρουόμενο
6- Μηχανή
7- Δονούμενο
8- Παράνομο ταξί
9- Ψύξη
10- Εμπρόσθιο
11- Οπίσθιο
12- Πολεμική μηχανή
13- Πόλεμος
14- Χρυσός ουρανός
15- Πυρκαγιά
16- Πίσο μερος λεωφορίου
17- Πανάνειο
18- Πόρτα
19- Αρδευτικό μηχάνημα
20-Τοπίο με πολεμική μηχανή
21- Αντιπαροχή
22- Πυρανγκλία
23- Μικρός πόλεμος
24- Οδοστρωτήρας
25- Ερωτικό
26- Κλούβα